14 członków kół NOT, SITPNiG i PZITS działających przy Oddziale w Gdańsku Rejon Dystrybucji Gazu w Grudziądzu w dniu 14 maja 2015 udało się do Tłoczni Gazu Zambrów na sympozjum naukowo-techniczne poświęcone zadaniom i znaczeniu tłoczni gazu na gazociągu Jamal – Europa na przykładzie wybranego obiektu TG Zambrów.
23 września 1993 w celu budowy i eksploatacji systemu gazociągów tranzytowych powstaje firma pod nazwą System Gazociągów Tranzytowych EuRoPol GAZ SA. Akcjonariuszami Spółki są: Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. - 48% akcji, OAO GAZPROM - 48% akcji, Gas-Trading S.A. - 4% akcji.
EuRoPol GAZ S.A. z siedzibą w Warszawie jest właścicielem i użytkownikiem polskiego odcinka Systemu Gazociągów Tranzytowych.
Prowadzący sympozjum, Kierownik ds. technicznych TG Zambrów, przypomniał historię budowy gazociągu tranzytowego, którym dostarczany jest gaz ziemny z Rosji do Polski i Krajów Europy Zachodniej. W swojej wypowiedzi zaznaczył, że wzdłuż polskiego odcinka gazociągu tranzytowego zlokalizowano pięć tłoczni gazu: Tłocznia i Pomiarownia Gazu Kondratki, Tłocznia Gazu Zambrów, Tłocznia Gazu Ciechanów, Systemowa Stacja Regulacyjno–Pomiarowa i Tłocznia Gazu Włocławek, Tłocznia Gazu Szamotuły. Ich zadaniem jest zapewnienie wymaganego kontraktami przepływu gazu.
TG Zambrów, podobnie jak pozostałe tłocznie, realizuje swoje zadanie poprzez sprężanie gazu turbokompresorami dla skompensowania strat ciśnienia powstających w trakcie przepływu gazu w gazociągu. Maksymalne ciśnienie sprężania nie może być wyższe od ciśnienia nominalnego gazociągu 8,4 MPa, stąd na wyposażeniu tłoczni przewidziano odpowiednie zabezpieczenia przed nadmiernym wzrostem ciśnienia (automatyka, zawory bezpieczeństwa). Tłocznia wyposażona jest w obiekty i urządzenia pomocnicze, niezbędne do zapewnienia właściwej pracy i eksploatacji urządzeń technologicznych. Dla zabezpieczenia terenu tłoczni i zlokalizowanych obiektów przewidziano nadzór elektroniczny z kamerami telewizji przemysłowej oraz system łączności do przenoszenia informacji dotyczących dozoru tłoczni do dyspozytorni lokalnej i centralnej SGT.
Prowadzący spotkanie zwrócił uwagę, że lokalizacja tłoczni oraz wydzielona i odpowiednio zagospodarowana strefa ochronna ograniczają wpływ pracy urządzeń technologicznych na środowisko i okolicznych mieszkańców. Podkreślił wyraźnie, że urządzenia, w które wyposażone są poszczególne obiekty tłoczni spełniają wymogi ochrony środowiska w zakresie emisji szkodliwych zanieczyszczeń do powietrza i gleby oraz w zakresie hałasu i uciążliwości dla otoczenia.
W drugiej części sympozjum, po przeszkoleniu w zakresie bhp i ppoż., zwiedzaliśmy poszczególne obiekty technologiczne, w które wyposażona jest TG Zambrów. Utkwiły nam w pamięci m.in. agregaty sprężające o mocy 25 MW każdy, składające się ze sprężarki odśrodkowej i napędzającej ją turbiny gazowej, przystosowanej do odzysku ciepła ze spalin.
Kolejny dzień wyjazdu rozpoczęliśmy spotkaniem z przewodnikiem Białowieskiego Parku Narodowego. Puszcza Białowieska to kompleks leśny położony na terenie Polski i Białorusi, odznaczający się dużymi walorami przyrodniczymi i historycznymi. Zajmuje około 1500 km², z czego część polska stanowi nieco ponad 42% powierzchni. W Królewskiej Puszczy Białowieskiej polowali królowie polscy, carowie Rosji, osobistości światowej i lokalnej polityki. Świadczą o tym istniejące budowle: Dworek Gubernatora Grodzieńskiego, Dom Marszałkowski, Pałacyk Myśliwski w okresie carskim oraz zburzony Pałac Carski, na miejscu którego powstał budynek Dyrekcji i Muzeum Białowieskiego Parku Narodowego. W Puszczy Białowieskiej zachowały się ostatnie fragmenty lasu o charakterze pierwotnym. Tutaj mieszka największa populacja wolnego żubra na świecie.
28 grudnia 1921 w wybranej części puszczy powstaje Białowieski Park Narodowy. Ogromna w tym zasługa wybitnych przyrodników polskich, m. in. prof. Władysława Szafera i prof. Bolesława Hryniewieckiego.
Bogata flora Puszczy Białowieskiej obfituje w gatunki rzadkie, zagrożone i chronione. Około 40% gatunków roślin występujących w Puszczy Białowieskiej pojawiło się tu na skutek działalności człowieka – część spontanicznie, część natomiast została tu wprowadzona celowo. Fauna Puszczy Białowieskiej należy do najliczniejszej i najbardziej zróżnicowanej w kraju w stosunku do zajmowanej powierzchni. Szacuje się, że całość fauny Puszczy przekracza 21 tys. gatunków. Wiedzę na ten temat zdobyliśmy przy pomocy nowoczesnych środków multimedialnych w Muzeum Przyrodniczo-Leśnym Białowieskiego Parku Narodowego.
Tego dnia odwiedziliśmy Muzeum Kowalstwa i Ślusarstwa w Hajnówce, nad którym opiekę merytoryczną sprawuje Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie. Oprócz licznych pamiątek rodzinnych Pana Stanisława Mierzwińskiego, znajduje się piec dymarski tzw. dymarka, służący do wytopu żelaza z rudy darniowej. Dużą atrakcją jest kuźnia, w której próbowaliśmy wykuć podkowy końskie.
Na koniec dnia zostawiliśmy objazdowe zwiedzanie z przewodnikiem Hajnówki oraz kilku okolicznych miejscowości. Trześcianka, Soce to „Kraina otwartych okiennic” z barwną zabudową regionalnych chat wiejskich. W miejscowości Puchły oglądaliśmy cerkiew, której patronuje MB Opiekuńcza. W m. Michałowo byliśmy gośćmi Batiuszki O. Jana Jaroszuka, gospodarza Cerkwi św. Mikołaja. Opowiedział nam historię miasta, parafii oraz zaprosił do wysłuchania pieśni wykonywanych przez chór z Mińska, który był uczestnikiem Międzynarodowego Festiwalu „Hajnowskie dni muzyki cerkiewnej”.
Dzień 16 maja był ostatnim dniem naszego pobytu na malowniczym Podlasiu. Zwiedziliśmy atrakcyjnie zorganizowane wystawy we wspomnianym Muzeum Przyrodniczo-Leśnym Białowieskiego Parku Narodowego oraz oglądaliśmy zwierzęta przebywające w Rezerwacie Pokazowym Żubrów.
Bogata fauna i flora Puszczy Białowieskiej otworzyła nam szeroko oczy na przyrodę. Napotkani ludzie dodali energii do dalszego działania. A barwne Podlasie zaprasza wszystkich do odwiedzenia tego regionu Polski.
(foto archiwum SITPNiG O. Gdańsk)