Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. Ignacego Łukasiewicza – Podróż w Czasie na Terenie Czynnej Kopalni

 

Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. Ignacego Łukasiewicza w Bóbrce to miejsce, które zachwyca zarówno miłośników historii, jak i fascynatów przemysłu naftowego. Położone w malowniczym lesie bobrzeckim, na terenie najstarszej na świecie wciąż czynnej kopalni ropy naftowej, muzeum stanowi unikatową atrakcję turystyczną i edukacyjną.

​

Dziedzictwo „czarnego złota”

Spacerując po alejkach muzeum, można podziwiać oryginalne XIX-wieczne kopanki „Franek” (wykonana ręcznie około 1860 roku do głębokości 50 m, a następnie w latach późniejszych pogłębiona za pomocą wiertnicy ręcznej do głębokości 150 m.) i „Janina” (ręcznie wykopana do głębokości 132 m, a następnie pogłębiona wiertnicą ręczną do głębokości 250 m; do dziś jest eksploatowana), w których do dziś wydobywana jest naturalna ropa naftowa. To prawdziwe „czarne złoto” można zobaczyć w surowej postaci, co pozwala poczuć atmosferę dawnych czasów, kiedy przemysł naftowy dopiero raczkował.

Muzeum w wyjątkowy sposób łączy historię z nowoczesnością – ekspozycje multimedialne przenoszą zwiedzających w czasy Ignacego Łukasiewicza, założyciela kopalni, wynalazcy lampy naftowej i pioniera przemysłu naftowego. W budynku administracyjnym kopalni, zwanym „Domem Łukasiewicza” (z 1865 r.), odwiedzający mogą zobaczyć zrekonstruowaną aptekę, kolekcję lamp naftowych, fotografie oraz ekspozycję geologiczną. Słuchowiska dostępne w budynku opowiadają fascynującą historię narodzin przemysłu naftowego.

​​​

Niezwykłe zabytki techniki

Na terenie muzeum znajdują się unikatowe zabytki techniczne. Wśród nich warto wymienić: 

• warsztat mechaniczny z 1864 roku, o konstrukcji drewnianej, który służył do obsługi wierceń metodą udarową. Znajdują się w nim najprostsze maszyny obróbcze;

• drewnianą kuźnię z 1856 roku, we wnętrzu której znajdują się dwa paleniska zbudowane z cegły, podsycane za pomocą skórzanego miecha z lat 1890-1895; wyposażona jest w stare narzędzia kowalskie;

• zrekonstruowaną wiertnicę ręczną z 1862 roku służąca do wiercenia metodą udarową płytkich otworów.

Zwiedzający mogą zobaczyć także:

• kotłownię z XIX wieku, o konstrukcji drewnianej, która dostarczała pary do napędu urządzeń kopalnianych. W kotłowni znajduje się kocioł płomienicowy; 

• wiertnicę typu kanadyjskiego z 1885 roku napędzaną lokomobilą parową,

• wiertnica udarowa typu Bitków z 1923 roku.

• urządzenia wiertnicze typu SM;

• urządzenia wiertnicze obrotowe typu Trauzl OP-1200, N1400S;

• pompy, sprężarki dawnej konstrukcji;

• kieraty do grupowego pompowania odwiertów: z 1890 roku oraz z okresu międzywojennego;

• a nawet zabytkowe gazomierze domowe i przemysłowe oraz  aparaturę laboratoryjną i zbiór narzędzi do wierceń obrotowych.

 

Początki przemysłu naftowego: Historia kopalni w Bóbrce

Kopalnia w Bóbrce została założona w 1854 roku przez Ignacego Łukasiewicza, Tytusa Trzecieskiego i Karola Klobassę-Zrenckiego jest najstarszą na świecie wciąż czynną kopalnią ropy naftowej. Początkowo eksploatację prowadzono w miejscu zwanym Wrzankom, gdzie wykopano rów o długości 120 m i głębokości 120 cm, obserwując naturalne wycieki oleju skalnego. Dzięki innowacjom wprowadzonym przez Łukasiewicza, takim jak zastosowanie nożyc wolnospadowych Fabiana czy napędu maszyną parową, kopalnia stała się prekursorem nowoczesnych metod wydobycia. To tutaj Ignacy Łukasiewicz, pionier przemysłu naftowego, prowadził swoje prace nad destylacją ropy naftowej i wynalazł lampę naftową. W 1872 roku, w uznaniu zasług Łukasiewicza, na terenie kopalni ustawiono kamienny obelisk upamiętniający jej założenie. Po śmierci Łukasiewicza kopalnia kontynuowała działalność, przechodząc przez różne etapy rozwoju, w tym odkrycie nowych złóż w latach 50. XX wieku. 

W dniu 10 grudnia 2018 r. na uroczystej gali zorganizowanej przez Kancelarię Prezydenta RP, Bóbrka- najstarsza kopalnia ropy naftowej otrzymała tytuł Pomnika Historii. Status Pomnika Historii przyznawany jest zabytkom o szczególnej wartości historycznej i naukowej oraz mającym duże znaczenie dla dziedzictwa kulturowego Polski. Jest to nie tylko wielkim wyróżnieniem, ale również warunkiem koniecznym do rozpoczęcia starań o wpis na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

​​

​Rola Fundacji i SITPNiG

Muzeum nie mogłoby istnieć w obecnym kształcie bez zaangażowania Fundacji Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. Ignacego Łukasiewicza. Fundacja powołana została 24 sierpnia 2004 roku. Jej założycielami były kluczowe instytucje związane z przemysłem naftowym i gazowniczym, takie jak Stowarzyszenie Naukowo-Techniczne Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego, Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. oraz Polski Koncern Naftowy ORLEN S.A.

Celem fundacji jest ochrona unikatowego dziedzictwa przemysłowego oraz popularyzacja wiedzy o polskim i światowym przemyśle naftowym, gazowniczym i rafineryjnym. Dzięki współpracy i zaangażowaniu stowarzyszenia SITPNiG, muzeum nieustannie rozwija swoją działalność, przyciągając rzesze turystów z kraju i zagranicy.

​

Miejsce, które inspiruje

Muzeum w Bóbrce to nie tylko miejsce dla historyków czy techników, ale również dla rodzin z dziećmi, studentów i turystów szukających wyjątkowych wrażeń. Bogata oferta edukacyjna i możliwość bezpośredniego obcowania z oryginalnymi obiektami przemysłowymi sprawiają, że wizyta tutaj to prawdziwa podróż w czasie i przestrzeni.

Jeżeli chcesz poznać historię „czarnego złota” i zobaczyć, jak Ignacy Łukasiewicz zmienił bieg dziejów, koniecznie odwiedź Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego w Bóbrce. To miejsce, które każdy powinien zobaczyć na własne oczy.

​

​​

MAPA KOPALNI